Wojdył Sebastian, Glosa do wyroku SN z dnia 12 lutego 2010 r., I CSK 311/09

Przywołane orzeczenie co do zasady rozpatruje kwestię kwalifikacji prawnej umowy zawartej między powodem a Skarbem Państwa w zakresie objęcia jej postanowieniami zobowiązania osoby trzeciej do uiszczenia na rzecz powoda wynagrodzenia z tytułu świadczonych przez powoda usług. W przedmiotowym wyroku SN dokonał analizy art. 391 k.c. i stanął na stanowisku, iż charakterystyka stosunków związanych ze statuowaną w art. 391 k.c. umową (klauzulą) o świadczenie przez osobę trzecią, zakłada istnienie zobowiązania między osobą trzecią a wierzycielem przyrzekającego w zakresie objętego umową świadczenia albo stanowi podstawę do zaciągnięcia zobowiązania wobec wierzyciela. Sąd Najwyższy w omawianym wyroku stwierdza także, iż umową o świadczenie nie może zostać objęte świadczenie obciążające dłużnika. W zakresie tak wywnioskowanego stanowiska nasuwają się istotne dla praktyki obrotu gospodarczo-prawnego pytania: