Świątkowski Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 12 grudnia 2001 r., I PKN 729/00

Osobliwość prawa pracy wyraża się w nadaniu przymiotu źródeł tego prawa między innymi aktom negocjowanym przez partnerów społecznych. Koniecznym warunkiem uzyskania przymiotu „źródło prawa pracy" w rozumieniu art. 9 § 1 kp jest oparcie takiego porozumienia w ustawie. Umocowanie ustawowe określonego porozumienia zbiorowego powinno być skonkretyzowane. Porozumienia zbiorowe są efektem rokowań zbiorowych, do prowadzenia których związki zawodowe zostały upoważnione w art. 21 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych z 23 maja 1991 r. Powołany przepis nie stanowi wystarczająco konkretnej podstawy prawnej do nadania przymiotu źródeł prawa pracy porozumieniom zbiorowym zawieranym przez partnerów społecznych, które nie mają bezpośredniego umocowania w ustawie. Oznacza to, że porozumienia zbiorowe nie mające oparcia w ustawie nie mogą być uznane za źródła prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 kp . W szczególności, według Sądu Najwyższego do źródeł prawa pracy nie można zaliczyć porozumienia w sprawie...