Jankowiak Jarosław, Glosa do wyroku SN z dnia 11 maja 2005 r., III UK 28/05

1. Ostatnimi czasy w judykaturze Sądu Najwyższego z dziedziny prawa ubezpieczeń społecznych pojawiło się szereg orzeczeń zawierających bardzo oryginalne wypowiedzi, zarówno w kwestiach już uprzednio wielokrotnie rozstrzyganych przez ten Sąd , jak i na tematy, w których dotąd jeszcze nie zajmował on stanowiska . Komentowany właśnie wyrok należy do tej drugiej grupy judykatów Sądu Najwyższego.

Zawarte w nim teza i argumenty zostały zaaprobowane bez zastrzeżeń przez Krzysztofa Ślebzaka w glosie do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22 lutego 2005 r. III AUa 307/2004 . Wzbudza moje uznanie nowatorstwo koncepcji „odkrytej" w omawianym wyroku. Akceptuję też wskazany w nim oraz powołanej glosie ogólny kierunek poszukiwań „słusznej" normy prawnej oraz zarysy treści tej normy.

W niniejszym komentarzu chciałbym jednak wystąpić jako „advocatus diaboli"w stosunku do składu orzekającego wydającego ten wyrok, w tym zwłaszcza autora uzasadnienia, niedawno niestety zmarłego Pana Profesora...