Niedbała Zdzisław, Glosa do wyroku SN z dnia 11 lutego 2005 r., I PK 168/04

Zagadnienie rozpatrywane i rozstrzygane w glosowanym wyroku Sądu Najwyższego mogłoby się wydawać dość marginalne wobec innych kwestii prawnych budzących wątpliwości i rozbieżności interpretacyjne na tle stosowania przepisów o powołaniu jako podstawie stosunku pracy. Nietrudno jednak dostrzec, że nader często odwołanie następuje w okresie usprawiedliwionej nieobecności pracownika spowodowanej jego chorobą. Zazwyczaj bowiem informacja o zamierzonym przez właściwy organ odwołaniu dociera do pracownika z istotnym wyprzedzeniem, przed doręczeniem aktu odwołania. Nieuprawniona byłaby jednak generalizacja tych zjawisk, w tym sensie, że swoista „ucieczka w chorobę" jest zabiegiem zmierzającym do wstrzymania biegu skutków prawnych w sferze stosunku pracy odwołanego. W zupełności nie można wykluczyć wpływu stresu psychicznego spowodowanego przewidywaną utratą stanowiska pracy (zazwyczaj kierowniczego lub samodzielnego) na znaczne pogorszenie stanu zdrowia zagrożonego pozbawieniem miejsca pracy.