Szpunar Adam, Glosa do wyroku SN z dnia 10 października 1997 r., II CKN 378/97

Zdarza się czasem, że wyrok wraz z uzasadnieniem - wzięte jako pewna całość zasługują zasadniczo na aprobatę, podczas gdy sformułowane przez Sąd Najwyższy tezy wywołują istotne zastrzeżenia. Uważam, że z taką sytuacją mamy do czynienia w konkretnym wypadku. W szczególności pierwsza teza wywołuje daleko idące zastrzeżenia, o których będzie mowa w dalszym toku rozważań. Nie jest ona zresztą w pełni adekwatna do zagadnień rozstrzygniętych przez Sąd Najwyższy w glosowanym orzeczeniu. Innego rodzaju zastrzeżenia wywołuje druga teza, która jest luźno powiązana z pierwszą. Nie należy jednak traktować obu tez jako oderwanych od kontekstu dyrektyw wykładni. Dlatego głównym przedmiotem rozważań będzie ocena rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego oraz wiążącego się z nim uzasadnienia. Przed przystąpieniem do analizy stanu faktycznego, należy zgłosić trzy uwagi natury ogólnej.

Po pierwsze, zagadnienia związane z rękojmią za wady prawne stały się dziś szczególnie aktualne wobec znanego zjawiska...