Świątkowski Andrzej, Glosa do wyroku SN z dnia 10 października 1990 r., I PR 318/90

1. Teza glosowanego wyroku nie może budzić zastrzeżeń. Nie sposób wyobrazić sobie, aby odnowiony skład Sądu Najwyższego mógł przejść do porządku dziennego nad względami politycznymi, które leżały u podstaw ustawy „rehabilitacyjnej" z dnia 24 maja 1989 r. nowelizowanej ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r . Jednakże w uzasadnieniu glosowanego wyroku aspekt polityczny nie jest szerzej eksponowany. W jednym tylko miejscu Sąd wspomina o celu, dla realizacji którego uchwalona została wspomniana ustawa. Podkreślając rehabilitacyjny charakter omawianej ustawy Sąd Najwyższy zaznacza, że postanowienia, stanowiące negatywną przesłankę roszczenia o ponowne nawiązanie stosunku pracy, powinny być interpretowane ściśle.

2. W tym względzie podzielam stanowisko Sądu Najwyższego. Uważam, że wszelkie wyjątki od reguły powinny być wykładane przez interpretującego ściśle. W odmiennym razie przekreślony zostanie sens ustanowionej zasady w jakiejkolwiek ustawie, nie tylko „rehabilitacyjnej". Mimo iż uznawałem...