Gabriel-Węglowski Michał, Glosa do wyroku SN z dnia 1 lipca 2010 r., SNO 27/10

Orzeczenie Sądu Najwyższego należy ocenić zdecydowanie negatywnie, tym bardziej że rodzi ono szczególnie odczuwalne skutki w wymiarze społecznym poprzez dopuszczenie stosowania represji karnej za rzekomo popełnione wykroczenie w ruchu drogowym. Skład orzekający niewłaściwie przyjął, że dla wykładni art. 47 ust. 2 zdanie pierwsze Prawa o ruchu drogowym ma znaczenie art. 5 tej ustawy, ustalający hierarchię norm, gdyż ten pierwszy przepis ma w tym wypadku charakter lex specialis. Ponadto Sąd odwołał się do normy aktu wykonawczego, która w rzeczywistości nie istnieje oraz innej normy tego aktu, która to wykładnia w efekcie prowadzi o przyjęcia, że art. 47 ust. 2 zdanie pierwsze Prawa o ruchu drogowym nie będzie nigdy miał zastosowania, co jest sprzeczne z zakazem wykładni per non est.

Przedmiotowe orzeczenie zasługuje na krytykę. Pomimo zawarcia w nim części trafnych – choć dość oczywistych – stwierdzeń dotyczących wykładni ustawyz dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tekst...