Broniewicz Witold, Glosa do wyroku SN z dnia 1 grudnia 2000 r., V CKN 153/00

Przyjęta w wyroku Sądu Najwyższego teza daje asumpt do bliższego zajęcia się problematyką zarzutu apelacyjnego. Ogólnie można zarzut ten zdefiniować jako przedstawione w apelacji twierdzenie skarżącego, że zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji jest wadliwy ze względu na niewłaściwe zastosowanie prawa materialnego lub uchybienia procesowe, które miały wpływ na jego treść . Rzecz sprowadza się zatem, jak zresztą przy każdym środku zaskarżenia orzeczenia sądowego, do kategorii errores in iudicando i errores in procedendo. Zarzut apelacyjny nie może być gołosłowny, lecz wymaga uzasadnienia (art. 368 § 1 pkt 3 kpc). To ostatnie polega zaś na przytoczeniu w apelacji stosownych okoliczności. Z kolei zarzut apelacyjny stanowi uzasadnienie wniosku apelacyjnego. Ponieważ jest on, o ile chodzi zarówno o jego treść jak i uzasadnienie, jedynie oświadczeniem skarżącego, podlega ocenie sądu drugiej instancji, który dokonuje tej oceny w świetle materiału zebranego przez sąd pierwszej instancji...