Kurzępa Bolesław, Glosa do wyroku s.apel. z dnia 30 sierpnia 1996 r., II AKa 65/96

Teza powyższego wyroku, aczkolwiek niezbyt precyzyjnie sformułowana, dotyczy problematyki zbiegu przepisów ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego (Dz. U. Nr 126, poz. 615), a konkretnie art. 3 § 1, z normami kodeksu karnego, typizującymi m.in. wyłudzanie kredytów, z art. 199, 205, 201 .

W latach 1990-1994 plagą wszystkich banków, a w dalszej kolejności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, stały się przypadki wyłudzania kredytów przez osoby prowadzące działalność gospodarczą. W tym czasie banki posiadały duże ilości zgromadzonych środków finansowych, które musiały „sprzedać" w formie pożyczek i kredytów, aby w ten sposób zarobić na zapłacenie odsetek od ulokowanych pieniędzy oraz osiągnąć zysk, umożliwiający funkcjonowanie banku. Trzeba przyznać, iż obowiązujące wówczas przepisy sprzyjały przyznawaniu kredytów i pożyczek osobom nieuczciwym, bądź które nie potrafiły realnie ocenić swoich możliwości późniejszej spłaty zaciągniętych zobowiązań...