Satko Jacek, Glosa do wyroku s.apel. z dnia 24 lutego 1993 r., II AKr 357/92

I. Obserwacja praktyki wskazuje, iż sprawy o przestępstwa określone w art. 227 kk występują ostatnio w sądach bardzo często. O ile w 1990 r. skazano 15 osób za te przestępstwa, to w 1991 r. już 40 . Zapewne w dalszych latach tendencja wzrostowa uległa nasileniu.

II. Teza pierwsza glosowanego wyroku jest cytatem pochodzącym z wyroku Sądu Najwyższego z 26 lipca 1982 r. I KR 321/81 . Podobny pogląd został wyrażony na tle art. 175 § 1 kk z 1932 r., a także i na tle art. 227 § 1 kk z 1969 r .

Pogląd taki przyjmowany jest w doktrynie .

Zachodzi pytanie, co się dzieje, gdy „podrobienie lub przerobienie" jest tego rodzaju, że nawet „człowiek niedoświadczony"od razu spostrzega, iż ma do czynienia z falsyfikatem? Rodzi się pytanie, czy zachowanie sprawcy wyczerpie znamiona czynu zabronionego, a jeżeli tak, to w jakim przepisie określonego? Na pozór sprawa wydaje się być oczywista. Wyrok Sądu Najwyższego, z którego Sąd Apelacyjny w Gdańsku zaczerpnął glosowaną tezę, wskazuje, że wówczas...