Gabriel-Węglowski Michał, Glosa do wyroku s. apel. z dnia 19 września 2012 r., II AKa 218/12

Streszczenie

Stanowisko Sądu Apelacyjnego zasługuje na aprobatę, acz z zastrzeżeniem, że nie może być odnoszone do całego postępowania karnego w konkretnej sprawie, lecz do jego fazy jurysdykcyjnej. Ponadto komentowane orzeczenie zawiera w uzasadnieniu warte uwagi odniesienie do problemu opierania ustaleń dowodowych wyłącznie na zeznaniach świadka koronnego.

Sformułowana i zawarta w treści uzasadnienia wyżej wymienionego wyroku teza – a raczej to, co się za nią w istocie kryje – zasługuje na akceptację, choć nie została sformułowana w sposób najszczęśliwszy. W punkcie wyjścia warto przypomnieć, że jest faktem oczywistym, niewymagającym głębszego wywodu, iż żaden przepis prawa, czy to ujęty w kodeksie postępowania karnego, czy też w samej ustawie o świadku koronnym nie wprowadza do polskiej procedury karnej legalnej (zwanej też formalną) teorii dowodowej, zgodnie z którą określonym dowodom nadawana jest szczególna moc kształtowania ustaleń faktycznych. Zeznania świadka koronnego, tak jak...