Gabriel-Węglowski Michał, Glosa do wyroku s. apel. z dnia 11 września 2013 r., II AKa 249/2013

Przedmiotowe orzeczenie porusza dwie niezwykle ważne kwestie związane z gromadzeniem dowodów na potrzeby postępowania karnego. Po pierwsze, Sąd Apelacyjny odrzucił możliwość dokonywania ustaleń faktycznych w oparciu o nagranie dźwiękowe dokonane przez osobę prywatną, jednak uczynione pod kontrolą Policji i we współdziałaniu z nią, jeżeli nie nastąpiło to za zgodą sądu, o której mowa w odniesieniu do kontroli operacyjnej, uregulowanej w art. 19 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687). Zdaniem Sądu nie ma bowiem w tym wypadku mowy o uzyskaniu dokumentu prywatnego, lecz o przeprowadzeniu przez Policję czynności operacyjno-rozpoznawczej, której ramy wyznaczone są przez prawo policyjne. To rozumowanie, niewątpliwie z uwagi na analogiczność uprawnień, w tym dotyczących podsłuchu rozmów, można odnieść również do innych służb, takich jak Centralne Biuro Antykorupcyjne, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i inne.

Po drugie zaś, nawet gdyby...