Zimmermann Jan, Glosa do wyroku NSA z dnia 3 lutego 1992 r., IV SA 1377/91

1. Podstawowym zagadnieniem, jakie się pojawia przy analizie przedstawionego tu wyroku NSA, jest pytanie o charakter prawny czynności nazwanej przez art. 64 kpa „pozostawieniem podania bez rozpoznania". Czynność ta zgodnie z tym artykułem może mieć miejsce w dwóch przypadkach: a) jeżeli w podaniu nie wskazano adresu wnoszącego i nie ma możności ustalenia tego adresu na podstawie posiadanych danych i b) jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, a wnoszący nie uzupełnił braków w terminie siedmiu dni od wezwania organu.

W literaturze można spotkać dwa przeciwstawne stanowiska dotyczące tego problemu. Pierwsze z nich, zaakceptowane przez NSA w omawianym wyroku, głosi, że pozostawienie podania bez rozpoznania następuje w drodze decyzji administracyjnej . Przyjęcie tego poglądu oczywiście oznacza, że mielibyśmy do czynienia z decyzją o charakterze procesowym, nie rozstrzygającą sprawy co do istoty, ale „kończącą w inny sposób sprawę w danej instancji"(art...