Łętowska Ewa, Glosa do wyroku NSA z dnia 29 maja 2003 r., II SAB 419/02

1. Wyrok - choć podzielam pogląd, że skarga nie powinna się kończyć merytorycznie pozytywnym rozstrzygnięciem - uważam za mało przekonujący. I to bynajmniej nie dlatego, że sprawa jest delikatna politycznie i historycznie, a NSA dotyka tu granic własnej kognicji . Udany kreatywizm sądów jest ratunkiem przed rutyną i skostnieniem. Głównym powodem krytycyzmu jest sposób argumentacji, przyjęty w uzasadnieniu. Problemem nie jest tu bowiem śmiałość sądu, lecz udatność wywodu wspierającego główną tezę. Wyrok dotyczy dwóch zagadnień: prawnego charakteru tzw. układów republikańskich i powinności ich promulgacji oraz (a raczej chronologicznie w pierwszej kolejności) dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego na bezczynność z powodu omieszkania tego obowiązku. W odniesieniu do obu tych kwestii sprzeciw budzi przede wszystkim argumentacja. W wypadku rozważań nad kognicją NSA - braki w systemowej analizie problemu granic art. 16 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ustawy o NSA z 1995 r. W...