Łętowska Ewa, Glosa do wyroku NSA z dnia 27 lutego 2002 r., III SA 2055/00

1. Komentowane orzeczenie w ostatecznym rachunku doprowadziło do zaakceptowania sytuacji jaskrawo niesprawiedliwej: obywatel przekonany, że odziedziczył kamienicę - zgłosił do opodatkowania mniemaną schedę. W rzeczywistości w dacie otwarcia spadku spadkodawczyni nie była właścicielką nieruchomości (z czego nie zdawał sobie sprawy ani spadkobierca, ani organ podatkowy). Podatek wymierzono, a następnie dwukrotnie oddzielnymi decyzjami (z 20 sierpnia 1996 r. i 6 listopada 1998 r.) rozkładano na raty. Ostatnia z tych decyzji została utrzymana w mocy przez organ drugiej instancji (decyzja z 19 października 1999 r.). We wniosku z 8 listopada 1999 r. spadkobierca zakomunikował organowi, że spadkobiercą nie jest i prosił (sformułowanie nieprofesjonalne, choć pisał go adwokat) „o umorzenie wymiaru podatku spadkowego". Wniosek ten „załatwiono odmownie"(też określenie chyba mało profesjonalne), a decyzję w tej sprawie utrzymała Izba Skarbowa (decyzja z 19 czerwca 2000 r.). Zgłoszenie przez...