Zagrobelny Krzysztof, Glosa do wyroku NSA z dnia 21 stycznia 1994 r., III SA 1059/93

I. Zanim doszło do rozstrzygnięcia sprawy glosowanym wyrokiem, skarżący zawarł umowę sprzedaży, na mocy której sprzedawca zobowiązał się do przeniesienia na jego rzecz własności nieruchomości i jej wydania; określono w niej także cenę sprzedaży (art. 535 kc). Umowa sporządzona została w formie aktu notarialnego (art. 157 kc), notariusz zaś działając w tym wypadku jako płatnik w myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 1989 r. Nr 4 poz. 23 ze zm.) , pobrał należną opłatę skarbową. Okazało się, iż owa umowa sprzedaży nie doprowadziła jednak do przeniesienia własności na rzecz skarżącego, ponieważ w chwili jej zawierania prawo to nie przysługiwało sprzedawcy. Powyższe okoliczności dodatkowo potwierdzone zostały wyrokiem sądu powszechnego, do którego powództwo o unieważnienie umowy wniósł prokurator. Tak najkrócej da się zrekonstruować stan faktyczny sprawy, który, co tu dużo mówić, nie powinien zasadniczo prowokować niedoszłego nabywcy...