Borkowski Janusz, Glosa do wyroku NSA z dnia 20 listopada 1997 r., V SA 2699/96

1. Ustawa z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U. 1963 r. Nr 15 poz. 77) w art. 13 ust. 1 stanowiła o tym, że cudzoziemiec może uzyskać zezwolenie na stały pobyt w Polsce (zamieszkanie), uzyskując kartę stałego pobytu. Przepis zaś art. 13 ust. 2 określał właściwość organów administracyjnych. Rzeczowo właściwe były komendy wojewódzkie Milicji Obywatelskiej, a właściwość miejscowa była wyznaczona miejscem zamierzonego pobytu stałego (zamieszkania) cudzoziemca. Przepisem art. 18 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz. U. 1991 r. Nr 2 poz. 5) znowelizowano ustawę o cudzoziemcach, zmieniając właściwość organów administracyjnych w sprawach kart stałego pobytu. Przepis art. 13 ust. 2 otrzymał brzmienie następujące: „Kartę stałego pobytu wydaje właściwy ze względu na miejsce zamierzonego stałego pobytu (zamieszkania) cudzoziemca wojewoda, po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji. Wyrażenie tej opinii następuje w formie postanowienia, na które...