Zagrobelny Krzysztof, Glosa do wyroku NSA z dnia 18 kwietnia 1997 r., SA/Sz 323/96

Sformułowana przez NSA teza wydaje się być zbyt ogólna, nie znajdująca wystarczającego uzasadnienia w przywołanym przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych . Samo bowiem stwierdzenie, stanowiące opis przebiegu wydarzeń, że oto dzierżawca nie płaci umówionego czynszu, nie jest wystarczająco precyzyjne, by można było pokusić się o jego stanowczą kwalifikację podatkową. Przede wszystkim dlatego, że sam fakt niepłacenia czynszu może być następstwem różnych zdarzeń prawnych, rozmaite mogą być przyczyny usprawiedliwiające - w rozumieniu prawnym - tego rodzaju zaniechanie. Dlatego też konieczne zdaje się w pierwszej kolejności w miarę precyzyjne odtworzenie istniejącego stanu rzeczy, by następnie dopiero podjąć próbę oceny prawnej owego zdarzenia.

NSA buduje swoją ocenę prawną „Na gruncie niewątpliwego stanu faktycznego, w którym skarżąca Spółka zawarła, jako dzierżawca, umowę dzierżawy określonych obiektów i urządzeń w zamian za umówiony czynsz dzierżawny, z obowiązku uiszczenia...