Borkowski Janusz, Glosa do wyroku NSA z dnia 16 lutego 1995 r., SA/Po 3923/94

1. Ustawa z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu (Dz. U. 1989 r. Nr 75 poz. 446) w art. 15 ust. 1 stanowiła, że bezrobotny uzyskuje prawo do zasiłku po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania, jeżeli nie ma dla niego propozycji „odpowiedniej" pracy, przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, skierowania do pracy interwencyjnej czy na stanowisku pracy utworzonym dodatkowo. Nowela z dnia 27 lipca 1990 r. (Dz. U. 1990 r. Nr 56 poz. 323) zmieniła treść art. 15, wprowadzając w ust. 1 dwie przesłanki pozytywne prawa do zasiłku, które powstawało już „z dniem zarejestrowania". Przesłanką pierwszą był nadal brak propozycji pracy lub skierowania do niej, a drugą - nową - pozostawanie w stosunku pracy przez ustalony czas w ostatnich 12 miesiącach poprzedzających dzień zarejestrowania. W art. 15 ust. 2 w nowym brzmieniu wprowadzono wyjątki od wymagania stażu pracy i pojawił się wśród nich po raz pierwszy obowiązek zachowania terminu rejestracji (osoby zwolnione ze służby wojskowej powinny się...