Bem Kazimierz, Glosa do wyroku NSA z dnia 11 stycznia 2001 r., V SA 1937/00

1. Prześladowanie z powodów religii, w rozumieniu Konwencji dotyczącej uchodźców, sporządzonej w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (dalej KGU) oraz Protokołu Nowojorskiego z dnia 31 stycznia 1967 r. (dalej PN) może przybierać różne formy. W szczególności może to polegać na zabranianiu przynależności do wspólnoty religijnej i zmuszaniu do przyjęcia innej religii, utrudnianiu udziału w obrzędach publicznych lub prywatnych, nauczania religii lub poprzez poważne formy dyskryminacji stosowane wobec osób, które praktykują swoją religię lub należą do określonej wspólnoty religijnej.

2. Naczelny Sąd Administracyjny słusznie przyjął, że wymóg posiadania "uzasadnionej obawy przed prześladowaniem" jest kryterium obiektywnym, tzn. że dokonując oceny materiału dowodowego w sprawie, organy administracji dokonują oceny nie tego, czy cudzoziemiec obawia się prześladowania czy nie, ale raczej tego, czy taka obawa jest obiektywnie uzasadniona.

3. Możliwość zwrócenia się do organów kraju pochodzenia albo obywatelstwa o zapewnienie ochrony przed prześladowaniem oznacza nie tyle, że cudzoziemiec ochrony gwarantowanej przez KGU i PN nie potrzebuje, ale raczej, że dopóki państwo to jest w stanie zapewnić mu efektywną pomoc, KGU i PN nie mają zastosowania.