Lipiński Aleksander, Glosa do wyroku NSA z dnia 1 października 1997 r., IV SA 1088/97

1. Postępowanie zmierzające do ustalenia lokalizacji autostrad płatnych zostało uregulowane w sposób całkowicie oderwany od powszechnie obowiązujących wymagań, zwłaszcza zaś ukształtowanych przepisami dotyczącymi zagospodarowania przestrzennego . Można zakładać, że stało się tak po to, aby ominąć złożoną procedurę związaną ze sporządzaniem miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (w tym odnoszącą się do udziału społeczeństwa w procesie tego planowania), wprowadzaniem do tych planów zamierzeń nie korespondujących z oczekiwaniami społeczności lokalnych, przekazując jednocześnie rozstrzyganie spraw związanych z przestrzennym usytuowaniem autostrad organom administracji rządowej. Nic zatem dziwnego, że ustawa z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych uzyskała już (niestety) niechlubne miano „specustawy". O ile wyjść z założenia, że przewidziany nią tryb postępowania lokalizacyjnego ma charakter wyjątku w stosunku do powszechnego modelu, o tyle jej postanowienia...