Bem Kazimierz, Glosa do wyroku ETPC z dnia 11 stycznia 2007 r., 1948/04

1. Ochrona przed torturami albo nieludzkim bądź poniżającym traktowaniem wynikająca z art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1951 r. (dalej zwana: EKPC albo konwencja) ma zastosowanie także w przypadkach procedury wydalania bądź deportacji cudzoziemców do krajów lub obszarów, gdzie istnieje realne ryzyko naruszenia ich praw wynikających z art. 3 konwencji.<

2. W przypadku ryzyka naruszenia art. 3 EKPC, nie ma znaczenia, czy sprawcą takiego naruszenia będą organy państwowe, quasi-państwowe czy też organy niepaństwowe (np. bojówki), jeśli skarżący nie ma realnej szansy uzyskania ochrony przed takim naruszeniem.

3. W przypadku gdy skarżący jest członkiem grupy, która jest celem systematycznych ataków albo naruszeń praw człowieka, skarżący nie musi udowadniać indywidualnego ryzyka zagrożenia, ani że jego lub jej sytuacja jest jeszcze gorsza w porównaniu do innych członków takiej grupy. Zdaniem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej zwany "ETPC" albo "Trybunałem") w takim wypadku wystarczy uprawdopodobnić takie działania wobec grupy oraz przynależność skarżącego do tejże grupy.

4. By skarga do ETPC była dopuszczalna, nie jest niezbędnie wymagane wyczerpanie wszystkich krajowych środków prawnych, jeśli ugruntowane orzecznictwo sądów lub organów administracji jest dobrze znane i jej końcowy rezultat jest łatwy do przewidzenia. Ta sytuacja nie dotyczy wyłącznie spraw związanych z art. 3 EKPC, ale wszelkich spraw związanych z obowiązywaniem EKPC.