Ruśkowski Eugeniusz, Glosa do wyroków NSA z dnia 7 grudnia 1994 r., III SA 468/94 oraz z dnia 14 czerwca 1995 r., SA/Kr 2700/94

Przytoczone rozstrzygnięcia nie mają jednoznacznego charakteru na tyle, aby opowiedzieć się za jednym z nich, dlatego też wymagają szerszego komentarza.

Bez wątpienia trafne jest rozstrzygnięcie NSA w Warszawie (III SA 468/94), w którym Sąd ten zajął stanowisko w kwestii prawidłowości opodatkowania opłatą skarbową płatnika (notariusza) przed podatnikiem. Taka możliwość wynika bowiem wyraźnie z interpretacji art. 14 ust. 1 i 2, w związku z art. 15 ustawy z 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych.

Do uzasadnienia tego rozstrzygnięcia – w świetle obowiązujących przepisów i głosów doktryny – można mieć jednak poważne zastrzeżenia. Wielu autorów w swoich pracach krytykowało wyrok Sądu Najwyższego z 21 stycznia 1988 r. (III AZP 16/87) , w którym użyto formuły o odpowiedzialności podatnika i płatnika za zobowiązania podatkowe na zasadach in solidum. NSA w Warszawie w omawianym wyroku z 7 grudnia 1994 r. użył formuły o odpowiedzialności zbliżonej do zasady in solidum. Zgodzić się tu...