Marek Aleksandra, Glosa do uchwały SN z dnia 7 września 2000 r., I KZP 22/2000

Komentowana uchwała jest odpowiedzią na pytanie prawne przekazane do wyjaśnienia powiększonemu składowi Sądu Najwyższego, przez zwykły skład tego Sądu, na podstawie art. 441 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.

O złożoności problemu, a także jego sporności najlepiej świadczy fakt, iż Sąd Najwyższy w ww. uchwale z dnia 17 marca 2000 r. (sygn. akt I KZP 58/99, OSNKW 2000, nr 3–4, poz. 23) zajął już w omawianej kwestii stanowisko, uznając przestępstwo określone w art. 242 § 2 k.k. za przestępstwo trwałe. Sąd Najwyższy, formułujący pytanie prawne, uznał to stanowisko za nieprzekonywające. Zdaniem tego składu Sądu Najwyższego, użycie przez ustawodawcę w art. 242 § 2k.k. dokonanej formy czasownika „powracać” – „powróci”, wskazuje, iż przepis ten nie określa przestępstwa trwałego, lecz jednorazowe, którego dokonanie następuje z upływem trzech dni, od wyznaczonego terminu powrotu do zakładu karnego. W uzasadnieniu pytania prawnego podkreślono, iż we wszystkich wypadkach, gdy kodeks karny...