Lewiński Janusz, Glosa do uchwały SN z dnia 7 września 2000 r., I KZP 18/00

1. Stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w odpowiedzi na pierwsze pytanie Rzecznika Praw Obywatelskich nie w pełni koresponduje z wywodami zawartymi w uzasadnieniu uchwały.

Z odpowiedzi tej wynika, że postanowienie sądu o odmowie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia kolegium stoi na przeszkodzie rozpoznaniu ponownie wniosku o uchylenie tego rozstrzygnięcia nie tylko wówczas, gdy złożony został na tej samej podstawie, ale także wówczas, gdy złożony został na innej podstawie. Jedynym wyjątkiem jest złożenie wniosku na podstawie art. 515 § 2 kpk w związku z art. 112 § 2 kpw po rozpoznaniu poprzedniego wniosku złożonego na tej samej podstawie, jeżeli ten nowy wniosek wskazuje nowe orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, wydane po rozpoznaniu pierwszego wniosku.

W uzasadnieniu uchwały Sąd Najwyższy rozważając kwestię powagi rzeczy osądzonej postanowieniem o odmowie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia kolegium do spraw wykroczeń (zwanego dalej: rozstrzygnięciem kolegium) słusznie zauważa, że...