Mik Beata, Glosa do uchwały SN z dnia 6 lutego 1997 r., I KZP 35/96

1. Glosowana uchwała wydatnie wzbogaca zasób publikowanych judykatów, w których sąd Najwyższy z godną podziwu finezją tłumaczy od podstaw implikacje unormowań kreujących nowy model tymczasowego aresztowania, wprowadzonych ustawą nowelizacyjną z dnia 29 czerwca 1995 r. Dotyczy ona tematu nieco zaniedbanego w piśmiennictwie, mianowicie funkcji, jakie spełnia skorygowany przepis art. 211 § 2 kpk. O jej wartości świadczy choćby fakt, iż część doktryny, np. A. Gaberle, odebrała tę korekturę raczej obojętnie, nazywając ją wręcz „nieistotną" .

Uchwałę powzięto w trybie art. 390 § 1 kpk, z powodu niepewności Sądu Wojewódzkiego co do sensu wyeliminowania z treści art. 211 § 2 kpk wyrazu „prokuratora". Sąd ten wysunął hipotezę, że ów zabieg legislacyjny może stanowić jedynie konsekwencję wyposażenia sądów w kompetencje do stosowania tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym, przeto nie musi dowodzić, iżby wolą ustawodawcy było rozciągnięcie obowiązku precyzowania terminu, do...