Borkowski Janusz, Glosa do uchwały SN z dnia 6 lutego 1996 r., III AZP 26/95

1. Uchwała Sądu Najwyższego budzi duże zdziwienie swą treścią, nie przystającą zupełnie do treści przepisów prawnych oraz utrwalonych poglądów doktrynalnych. Uzasadnienie uchwały sięga do argumentów, które w istocie przeczą jej treści, a stereotypowe zdanie końcowe rozmija się z rzeczywistością, bo gdyby wzięto od rozwagę argumenty podnoszone w uzasadnieniu w pełnym ich kształcie, a nie okrojonym, i wszystkie wynikające z nich konsekwencje, to treść uchwały musiałaby być sformułowana odwrotnie.

Stało się jednak, jak się stało, czyli argumenty sobie, a treść uchwały sobie. Ponieważ chodzi o uchwałę najwyższej instancji sądowej, która ma w dodatku wytyczać linię orzecznictwa tejże instancji sądowej, NSA i organów administracji państwowej, to problem trzeba potraktować bardzo poważnie.

2. Stan prawny sprawy, w której wyłoniło się zagadnienie prawne przestawione do rozpoznania SN przez NSA, a następnie przez skład orzekający SN - do rozpoznania Składowi Siedmiu Sędziów SN, jest w zasadzie...