Szpunar Adam, Glosa do uchwały SN z dnia 5 maja 1999 r., III CZP 6/99

Lektura glosowanej uchwały skłania do kilku refleksji natury ogólnej. Fluktuacje orzecznictwa na temat wykładni przepisu art. 358[1] § 3 kc są powszechnie znane. Obserwujemy zjawisko polegające na zgłaszaniu powództw domagających się waloryzacji wszelkich zobowiązań opiewających na świadczenia pieniężne, i to bez względu na ich tytuł prawny. Jak wynika z przytoczonej tezy, Sąd Najwyższy słusznie przeciwstawił się tendencji do zbyt szerokiego stosowania waloryzacji sądowej. Uznał bowiem, że przepis art. 358[1] § 3 kc nie ma zastosowania, gdy chodzi o określenie obowiązku zwrotu kaucji mieszkaniowej wpłaconej przez najemcę przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. 1998 r. Nr 120 poz. 787 ze zm.) . Znaczenie uchwały sięga dalej, aniżeli to wynika z treści konkretnego rozstrzygnięcia. Deklarując aprobatę tezy, chciałbym z góry zaznaczyć, że nie podzielam niektórych argumentów przytoczonych przez Sąd Najwyższy w...