Siwek Marek, Glosa do uchwały SN z dnia 30 września 2014 r., I KZP 20/14

Sąd Najwyższy w glosowanej uchwale stanął na stanowisku, że kara orzekana na podstawie art. 91 § 3 k.k., a więc w sytuacji gdy sprawca został skazany różnymi wyrokami za ciąg przestępstw oraz za przestępstwo wchodzące w skład tego ciągu jest karą łączną, zaś granice tej kary łącznej wyznaczają generalnie zasady z art. 86 § 1 k.k., z modyfikacją wynikającą z art. 91 § 3 k.k. Oznacza to, że wymierza się ją w granicach od najwyższej z kar wymierzonych do sumy kar, przy czym kara ta nie może być wyższa niż górna granica ustawowego zagrożenia zwiększona o połowę przewidzianą w przepisie, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje. Stanowisko wyrażone w tej uchwale, jak również argumentacja, jaką posłużył się Sąd Najwyższy, skłania do uwag krytycznych.

Zagadnienie, jakie było przedmiotem glosowanej uchwały sprowadzało się do zajęcia jednego z przyjmowanych w piśmiennictwie i orzecznictwie sądowym stanowisk, zgodnie z którym kara z art. 91 § 3k.k. jest karą łączną, z konsekwencjami...