Kmiecik Romuald, Glosa do uchwały SN z dnia 30 listopada 2004 r., I KZP 26/04

I. Zagadnienie prawne przedstawione do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu sformułowano jako kwestię natury procesowej (prawnodowodowej), zaś teza Sądu Najwyższego ogranicza się do odpowiedzi na tak sformułowane pytanie. W istocie jednak zagadnienie prawne nie wyłoniło się w związku z postępowaniem dowodowym w rozpoznawanej sprawie o wykroczenie, w której należałoby dokonać wykładni art. 183 § 1 kpk w zw. z art. 41 § 1 kpw w celu ustalenia zakresu uprawnień świadka występującego w tej sprawie. Chodziło raczej o odpowiedź na pytanie dotyczące kwestii o charakterze prawnomaterialnym, a mianowicie kwestii odpowiedzialności obwinionego w sprawie o wykroczenie przewidziane w art. 65 § 2 kw polegające na nieudzieleniu organowi państwowemu - wbrew obowiązkowi - wiadomości co do tożsamości innej osoby. W konkretnej sprawie obwinionym był właściciel pojazdu (samochodu), który wcześniej - jako świadek - odmówił wskazania tożsamości osoby najbliższej kierującej pojazdem. Obowiązek tego rodzaju in...