Liszcz Teresa, Glosa do uchwały SN z dnia 3 kwietnia 1997 r., III ZP 14/97

1. Glosowana uchwała wzbudza u mnie ambiwalentne odczucia. Z jednej strony trudno nie aprobować stanowiska Sądu, zmierzającego do wzmocnienia pozycji obywatela (kandydata na stanowisko profesora zwyczajnego) oraz samorządnej uczelni wobec organu administracji państwowej, jakim jest Minister Edukacji Narodowej, właściwy do mianowania na stanowisko profesora zwyczajnego. Tym bardziej że oznacza ono również umocnienie odrębności i autonomii prawa pracy, która to gałąź prawa jest mi szczególnie bliska. Z drugiej jednak strony bulwersuje złamanie pewnych tradycyjnych kanonów dotyczących rozróżnienia instytucji prawa publicznego i prawa prywatnego, w szczególności czynności prawnych (oświadczeń woli) i aktów (decyzji) administracyjnych, które tu nastąpiło. Wzmaga ono m. zd. znaczny i tak zamęt pojęciowy w zakresie stosunków pracy z mianowania.

Bezpośrednim przedmiotem uchwały, stanowiącej odpowiedź na pytanie sądu wojewódzkiego, jest dopuszczalność dochodzenia przed sądem roszczeń o...