Stecki Leopold, Glosa do uchwały SN z dnia 29 września 1987 r., III CZP 53/87

Unormowanie zawarte w przepisie art. 216 prawa spółdzielczego jest przejawem konsekwentnego działania zasady, według której spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego może należeć tylko do jednej osoby albo do małżonków (art. 215 § 1 prawa spółdzielczego). Zasada ta traci w drugim wypadku swą aktualność, jeżeli małżeństwo ulega rozwiązaniu przez rozwód lub zostanie unieważnione . Z chwilą zajścia tych zdarzeń spółdzielcze prawo do lokalu może przysługiwać tylko jednemu z b. małżonków. Może naturalnie dojść także do tego, że żaden z b. małżonków nie będzie odtąd podtrzymywał swych praw do dotychczasowego mieszkania a to np. w związku z uzyskaniem innych lokali.

Celem normy art. 216 prawa spółdzielczego nie jest, jak to słusznie podkreślił Sąd Najwyższy, pozbawienie b. małżonków spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego. Chodzi jedynie o to, aby po rozwodzie lub unieważnieniu małżeństwa doprowadzili oni do ukształtowania takiego stanu rzeczy, który by odpowiadał wyrażonej na wstępie...