Maraszek Magdalena, Glosa do uchwały SN z dnia 29 października 2012 r., I KZP 12/12

I

Komentowana uchwała Sądu Najwyższego została podjęta w odpowiedzi na zagadnienie prawne, wymagające zasadniczej wykładni ustawy, przedstawione przez Sąd Okręgowy w G., który powziął wątpliwość, czy przestępstwo z art. 196 k.k. można popełnić, jedynie działając w zamiarze bezpośrednim, czy także działając w zamiarze ewentualnym. Rozstrzygając postawione zagadnienie, Sąd Najwyższy przesądził o możliwości popełnienia tego przestępstwa także z zamiarem ewentualnym, stawiając tezę, że „przestępstwo określone w art. 196 k.k. popełnia ten, kto swoim zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym obejmuje wszystkie znamiona tego występku”. Pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w cytowanej tezie zasługuje na aprobatę i zdaje się ucinać trwającą od wielu lat dysputę na temat strony podmiotowej przestępstwa obrazy uczuć religijnych innych osób.

II

Problematyka określenia strony podmiotowej przestępstwa obrazy uczuć religijnych innych osób od lat budziła kontrowersje. Wysoce dyskusyjna była zwłaszcza postać...