Postulski Kazimierz, Glosa do uchwały SN z dnia 29 października 2002 r., I KZP 29/2002

Uchwała zasługuje na aprobatę. Zwrócenie na nią uwagi w formie glosy wydaje się konieczne zarówno z racji na problematykę, która jest jej przedmiotem, jak też dlatego, iż dotyczy ona zagadnień związanych z wykonywaniem orzeczeń karnych, a więc sfery ciągle niedocenianej w praktyce sądowej i prokuratorskiej, a będącej stosunkowo rzadko przedmiotem uwagi Sądu Najwyższego.

Wyeksponowania wymaga szczególnie ten wątek stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy, który nie został wyartykułowany wprost w tezie uchwały, a któremu poświęcona jest znaczna część uzasadnienia, mianowicie, że sąd rejonowy, który zarządził wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej, jest uprawniony do orzekania m.in. w przedmiocie odroczenia wykonania tej kary, a także w przedmiocie warunkowego zawieszenia jej wykonania na podstawie art. 152 k.k.w., mimo iż nie był sądem wyrokującym w sprawie.

Pogląd zbieżny z wyrażonym przez Sąd Najwyższy prezentowałem uprzednio kilkakrotnie i to nie tylko w publikacjach...