Szpunar Adam, Glosa do uchwały SN z dnia 29 listopada 1991 r., III CZP 124/91

W uchwale zostały poruszone zagadnienia mające dużą doniosłość teoretyczną i praktyczną, które wymagają wszechstronnej analizy. Uważam, że przytoczona teza jest słuszna i zasługuje na aprobatę. Nie należy jednak traktować tezy jako oderwanej od kontekstu dyrektywy wykładni. Zdaniem moim, uzasadnienie uchwały wywołuje dość istotne zastrzeżenia. W opublikowanej niedawno, bardzo obszernej glosie T. Wiśniewski doszedł do wniosku, że zajęte przez Sąd Najwyższy stanowisko jest na ogół trafne. Ale konieczna jest całkowicie odmienna argumentacja, aby je uzasadnić. Chciałbym zaznaczyć, że przeprowadzoną przez T. Wiśniewskiego krytykę uważam w wielu punktach za słuszną. Sceptyk mógłby zapytać: czy warto wobec tego pisać drugą glosę? Odpowiedź na tak postawione pytanie jest dość prosta i wiąże się z ustaleniem właściwego przedmiotu dociekań. Niezupełnie mógłbym się zgodzić z uzasadnieniem przytoczonym przez autora, który poza tym nadmiernie komplikuje ocenę prawną konkretnego stanu faktycznego....