Matras Jarosław, Glosa do uchwały SN z dnia 27 marca 2001 r., I KZP 2/01

Glosowana uchwała w swej tezie, jako wykładnia normy prawnej zawartej w treści art. 89 § 1 k.k., nie zasługuje na aprobatę. Na wstępie stwierdzić jednak należy, iż rację ma Sąd Najwyższy, gdy wskazuje w jej uzasadnieniu, że przepis art. 89 § 1 k.k. określa sposób kształtowania w wyroku łącznym kary łącznej. Sąd Najwyższy podzielił zatem przeważający w doktrynie pogląd, że przepis ten dotyczy jedynie kar łączonych wyrokiem łącznym , a więc orzekanych w trybie rozdziału 60 k.p.k. Do argumentów zawartych w tych opracowaniach dodać należy jeszcze kilka. Po pierwsze, wydaje się iż nie jest do zaakceptowania teza, że przepisy art. 89 § 1–3 k.k. mają zastosowanie w czasie orzekania w jednym postępowaniu za przestępstwa pozostające w zbiegu realnym . Przemawia za tym wykładnia językowa art. 89 § 2 k.k., gdzie przyjęto rozwiązanie, iż możliwość orzeczenia kary grzywny przewidzianej w przepisie art. 71 § 1k.k., istnieje wówczas, gdy nie orzeczono tej kary za poszczególne pozostające w zbiegu...