Damasiewicz Agnieszka, Glosa do uchwały SN z dnia 26 października 2011 r., I KZP 8/11

Sąd Najwyższy słusznie przyjął, że wykładnia słowa „ubliżać” nie ma znaczenia dla oceny, czy art. 49 § 1 p.u.s.p. dotyczy tylko zachowania podczas posiedzenia sądu, czy także treści pism złożonych w sądzie poza posiedzeniami. Zgodnie z tym przepisem „W razie naruszenia powagi, spokoju lub porządku czynności sądowych albo ubliżenia sądowi, innemu organowi państwowemu lub osobom biorącym udział w sprawie, sąd może ukarać winnego [...]” – stosowną karą, określoną w tym przepisie. Wykładnia słowa „ubliżać” ma znaczenie jedynie przy ocenie, czy konkretne zachowanie stanowi, czy nie stanowi „ubliżenia”. Natomiast nie ma znaczenia dla oceny, czy określony czas i miejsce ubliżenia podpada pod dyspozycję wskazanego przepisu.

Prawidłowo sformułowanym problemem, wymagającym rozważenia, jest to, czy „ubliżenie”, jeśli określone zachowanie zostało już tak zakwalifikowane, może być sankcjonowane środkami wskazanymi w art. 49 § 1p.u.s.p., jeśli dokonane było poza rozprawą, czy też może być...