Hofmańska Ewa, Glosa do uchwały SN z dnia 26 października 2005 r., III BZP 1/05

1. Przedmiotem poniższych uwag jest przede wszystkim myśl wyrażona przez Sąd Najwyższy w drugiej tezie uchwały. O ile jednak przytoczono obydwie jej tezy, o tyle uczyniono to w celu zwrócenia uwagi na pewną niekonsekwencję wynikającą ze sposobu uszeregowania obydwu tez. Jak się wydaje, niekonsekwentny był już Sąd Najwyższy formułując zagadnienie prawne przekazane powiększonemu składowi SN, w pierwszej kolejności domagając się wyjaśnienia, czy określona kategoria orzeczeń podlega procedurze inicjowanej skargą wnoszoną w oparciu o art. 424[1] kpc, a dopiero w drugiej kolejności o to, czy spadkobiercy strony, która zmarła po uprawomocnieniu się wyroku wydanego w jej sprawie, są legitymowani do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Otóż wydaje się, że kwestia sygnalizowana jako druga ma jednak charakter pierwotny. Od jej rozstrzygnięcia bowiem zależy w ogóle potrzeba rozważania - w konkretnej sprawie - zagadnienia ujętego jako pierwsze. Sąd...