Godlewski Michał, Glosa do uchwały SN z dnia 26 listopada 2009 r., III CZP 98/09

W glosowanej uchwale Sąd Najwyższy rozstrzygnął dwa zagadnienia dotyczące umorzenia weksla in blanco. Oba problemy mają niebagatelne znaczenie praktyczne, jeśli się zważy na częstotliwość posługiwania się wekslami niezupełnymi w chwili wystawienia.

Po pierwsze, jako wstęp do oceny problemu legitymacji do żądania umorzenia weksla poruszona została kwestia samej „zdatności umorzeniowej” weksla in blanco. Problematyka umorzenia weksla dotyczy weksli zaginionych. Zgodnie z treścią art. 96 akapit 1 prawa wekslowego ten, komu weksel zaginął, może żądać od sądu rejonowego miejsca płatności wekslu uznania go za umorzony. Osoba, która domaga się umorzenia weksla musi we wniosku wskazać istotną treść weksla oraz uprawdopodobnić zarówno jego utratę, jak i swój interes prawny w jego umorzeniu.

W związku z powyższym wymogiem wskazania „istotnej treści”, powstaje pytanie, czy w wypadku dokumentu, na którym wystawca położył jedynie swój podpis w zamiarze zaciągnięcia zobowiązania wekslowego, jest...