Więckowski Ryszard, Glosa do uchwały SN z dnia 26 kwietnia 1995 r., III CZP 43/95

I. W nauce prawa i procesu cywilnego przyjęta jest teoria bezpośredniości reprezentacji. Zgodnie z nią pełnomocnik jest podmiotem, który dokonując czynności prawnej oświadcza swoją własną wolę, a jego działanie wywołuje bezpośrednie, wiążące skutki w sferze prawnej mocodawcy. Tak więc pełnomocnik procesowy strony dokonuje w jej imieniu czynności procesowych albo przyjmuje oświadczenia procesowe, przy czym skutki tych oświadczeń i czynności występują bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy .

Takie ujęcie nie usuwa jednak wszystkich wątpliwości wobec tego, że w świetle przepisów kpc strona korzystająca z zastępstwa procesowego nie zostaje pozbawiona prawa jednoczesnego, samodzielnego działania w procesie. Na skutek udzielenia pełnomocnictwa procesowego wyłączone uprawnienia stron procesowych do dokonywania czynności procesowych doznają istotnego ograniczenia. Odpowiednio zaś do zakresu umocowania mocodawca poddany jest woli pełnomocnika. Jednakże poddanie to nie ma charakteru...