Postulski Kazimierz, Glosa do uchwały SN z dnia 26 czerwca 2014 r., I KZP 7/14

W treści przepisu art. 1 ustawy o Sądzie Najwyższym zawarta została wola ustawodawcy, ale i oczekiwanie, by działalność tego Sądu służyła m.in. kształtowaniu jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych. Wprawdzie taka rola Sądu Najwyższego została wprost wyartykułowana, gdy chodzi o rozpoznawanie kasacji oraz innych środków odwoławczych (art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy), ale oczywiste jest, że służyć temu celowi powinno też rozstrzyganie zagadnień prawnych. Wynika to z ustaw procesowych, w przypadku prawa karnego – z art. 441 k.p.k. Ta forma działalności Sądu Najwyższego związana jest wszak z wyłanianiem się w ocenie sądów odwoławczych zagadnień prawnych, wymagających zasadniczej wykładni ustawy. Wprawdzie uchwała Sądu Najwyższego jest wiążąca tylko w danej sprawie, ale poprzez autorytet organu, który ją podejmuje, jest elementem ujednolicania orzecznictwa w danej kategorii zagadnień prawnych.

Powyższa refleksja czy raczej przypomnienie stanu prawnego i oczekiwanie przychodzi...