Rogacka-Rzewnicka Maria, Glosa do uchwały SN z dnia 23 września 2008 r., I Kzp 19/08

Na treść glosowanej uchwały Sądu Najwyższego składają się w istocie dwa twierdzenia, chociaż nie zostały one ujęte w formę niezależnych tez. Ich wyróżnienie w tej glosie ma z jednej strony za powód odrębność treści, a z drugiej – zróżnicowaną ocenę trafności. O ile pogląd wyeksponowany we wstępnej części tezy, że „Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwienia, w każdej fazie jego prowadzenia, powoduje umorzenie postępowania na podstawie art. 496 § 3 i § 1 k.p.k.” należy uznać za trafny, o tyle zaś twierdzenie: „Jeżeli niestawiennictwo takie ma miejsce po rozpoczęciu przewodu sądowego na rozprawie głównej, warunkiem umorzenia jest wyrażenie zgody przez oskarżonego – art. 496 § 2 k.p.k.” budzi pewne zastrzeżenia.

Wypada w kilku krótkich słowach uzasadnić aprobatę dla pierwszej z wypowiedzianych tez. Komentarz w tej sprawie uzasadnia zwłaszcza fakt występujących rozbieżności stanowisk w kwestii sposobu rozumienia zwrotu...