Skorupka Jerzy, Glosa do uchwały SN z dnia 23 października 2002 r., I KZP 31/02

W sprawie, która spowodowała przedstawienie przez Sąd Apelacyjny w Krakowie na podstawie art. 441 § 1 kpk Sądowi Najwyższemu pytania prawnego: „czy magnetyczna karta telefoniczna jest „innym środkiem płatniczym" w rozumieniu art. 310 § 1 kk", oskarżonemu zarzucono popełnienie przestępstwa z art. 310 § 1 kk w zw. z art. 12 kk polegającego na tym, że działając czynem ciągłym i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przerobił nie mniej niż sto magnetycznych kart telefonicznych, a następnie puścił je w obieg, czym działał na szkodę Telekomunikacji Polskiej SA i Spółki z o.o. „Telefonika"w W.

W procesie dochodzenia do wniosku, że magnetyczna karta telefoniczna nie jest „innym środkiem płatniczym"w rozumieniu art. 310 § 1 kk, Sąd Najwyższy wyszedł z nie budzącego wątpliwości stanowiska, że przedmiotem ochrony w art. 310 § 1 kk jest niezakłócony obrót środkami płatniczymi oraz wymienionymi w tym przepisie dokumentami. Następnie, odwołując się do danego w art. 4 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997...