Przyjemski Stanisław Maria, Glosa do uchwały SN z dnia 21 października 2003 r., I KZP 11/03

Przedstawioną tezą Sąd Najwyższy ostatecznie zakończył spór trwający od ponad siedemdziesięciu lat w polskiej doktrynie i judykaturze, na płaszczyźnie polskiego prawa karnego, co do wzajemnej relacji między formą stadialną przestępstwa - usiłowaniem a postacią zjawiskową przestępstwa - podżeganiem. Jeśli więc wypadałoby klasyfikować uchwały Sądu Najwyższego na te, które na doktrynę i judykaturę wywarły znaczniejszy wpływ od pozostałych i te, które tego waloru w takim stopniu nie posiadły, to prezentowana uchwała z pewnością należy do tych pierwszych.

Stan procesowy, na tle którego doszło do sformułowania przedstawionej tezy był następujący.

W akcie oskarżenia wniesionym przez Prokuratora Rejonowego w Tarnowie do Sądu Rejonowego w tejże miejscowości oskarżono Andrzeja W. o to, że w bliżej nie ustalonym dniu lutego lub marca 2002 r. w Tarnowie usiłował nakłonić Dawida M. do złożenia zeznań niezgodnych z prawdą, za pośrednictwem matki wymienionego - Marty M. tj. o przestępstwo z art. 13 § 1