Marcinkowski Wojciech, Glosa do uchwały SN z dnia 21 listopada 2001 r., I KZP 29/2001

Zacytowana teza stanowi rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego, wymagająca zasadniczej wykładni ustawy, które przekazane zostało Sądowi Najwyższemu przez Sąd Apelacyjny w P. postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2001 roku. Pogląd – leżący u podstaw udzielonej odpowiedzi – jest słuszny.

Glosowane orzeczenie zapadło w następującym układzie procesowym. Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2001 r. Sąd Okręgowy w S. skazał m.in. Błażeja T. za to, że „w okresie od lipca 1997 r. w S. do stycznia 1998 r., działając w warunkach przestępstwa ciągłego z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielał osobom nieletnim środków odurzających w postaci marihuany, amfetaminy, LSD i ekstazy o łącznej wartości 5.070 zł – tj. za przestępstwo określone w art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468 ze zm.) w zb. z art. 46 ust. 2 tejże ustawy w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12k.k.” (s. 25-26). Z opisu czynu – objętego aktem oskarżenia –...