Trzciński Janusz, Glosa do uchwały SN z dnia 2 marca 1993 r., I PZP 3/93

1. Uchwała Sądu Najwyższego w istocie dotyczy ważnego zagadnienia konstytucyjnego, którego rozstrzygnięcie ma daleko idące konsekwencje praktyczne. Daje ona odpowiedź na pytanie, czy ustawa, którą Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodną z konstytucją, a Sejm owo orzeczenie uznał za zasadne, nadal obowiązuje i czy może w związku z tym być podstawą orzekania przez sądy. Sąd Najwyższy, biorąc pod uwagę obowiązujący stan prawny, słusznie orzekł, iż taka ustawa (lub jej poszczególne ustanowienia) obowiązuje, chyba że Sejm ustawę uchylił w części lub w całości lub dokonał w niej odpowiednich zmian. Sąd Najwyższy oparł swoją argumentację na art. 33a ust. 2 pozostawionych w mocy przepisów konstytucji z 1952 r. („Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności ustaw z Konstytucją podlegają rozpatrzeniu przez Sejm") oraz na art. 7 ust. 3 zd. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym z dnia 29 kwietnia 1985 r. („Jeżeli Sejm uzna orzeczenie za zasadne, dokonuje odpowiednich zmian w akcie objętym...