Skowrońska Elżbieta, Glosa do uchwały SN z dnia 2 grudnia 1994 r., III CZP 152/94

Glosowanie orzeczenia, które aprobuje się w całej pełni, nie jest zadaniem łatwym. Uzasadnienie Sądu Najwyższego w sposób w zasadzie wyczerpujący wskazuje argumenty przemawiające za przyjętym rozwiązaniem. Można jedynie podjąć próbę uwypuklenia pewnych kwestii i uzupełnienia prezentowanej argumentacji.

Pierwszy z problemów poruszonych przez Sąd Najwyższy to pozycja osoby urzędowej jako tzw. kwalifikowanego świadka. Słusznie wskazano w uzasadnieniu, że jest to pewien skrót myślowy. Chodzi o to, że osoba urzędowa przyjmująca oświadczenie spadkodawcy przy sporządzaniu testamentu allograficznego spełnia podwójną niejako rolę. Z jednej bowiem strony jej obecność i określone działania stanowią przesłankę ważności testamentu (por. art. 951 § 1 i 2 kc). Z drugiej zaś należy przyjąć, że jest ona świadkiem dokonywanych przez spadkodawcę rozrządzeń.

To drugie twierdzenie jest czasami kwestionowane . Przede wszystkim należy zatem rozważyć, w stosunku do jakiej osoby możliwe jest używanie określenia...