Radecki Wojciech, Glosa do uchwały SN z dnia 19 sierpnia 1993 r., I KZP 17/93

Sprawa stroiszu po raz drugi trafiła na wokandę Sądu Najwyższego i po raz drugi obrońcy lasów ponieśli dotkliwą porażkę. Samą uchwałę nakazującą stosowanie art. 148 kw do pozyskania i zaboru stroiszu bez względu na jego wartość - uważam za błędną. Zanim przejdę do polemiki z argumentami wysuniętymi przez SN, chciałbym zauważyć, że konsekwencją glosowanej uchwały jest takie oto stanowisko: jeżeli sprawcy działający w zorganizowanej grupie uszkodzą drzewa leśne na powierzchni setek hektarów i zaopatrzą pół Polski w stroisz na święta, osiągając przy okazji wielusetmilionowe zyski, to jedyną sankcją, jaka ich za to może spotkać, jest grzywna do 5 milionów złotych, z możliwością orzeczenia nawiązki do pół miliona, ale już bez możliwości orzeczenia przepadku stroiszu, gdyż zgodnie z art. 28 § 2 kw przepadek rzeczy można orzec tylko, jeżeli jest on przewidziany w przepisie szczególnym, a art. 148 kw przepadku nie przewiduje.

Taki wniosek budzi sprzeciw nie tylko leśników. Zadaniem nauki...