Artymiak Grażyna, Glosa do uchwały SN z dnia 17 września 1991 r., I KZP 14/91

Glosowana uchwała porusza zagadnienie dopuszczalności kontynuowania rozprawy w czasie nieobecności oskarżonego oraz prawnych konsekwencji z tym się wiążących.

I. Przepis art. 321 § 1 kpk wyraża zasadę obowiązkowej obecności oskarżonego podczas całej rozprawy. Równocześnie kodeks dopuszcza odstępstwa od tej dyrektywy. Jeden z takich ustawowo przewidzianych wyjątków zawarty jest w art. 323 kpk. Nie budzi zastrzeżeń stwierdzenie, iż przepis ten odnosi się do zachowań oskarżonego w czasie trwania rozprawy. Zgodnie z wykładnią gramatyczną art. 323 kpk sąd może dokończyć rozprawę i wydać wyrok nie uważany za zaoczny, jeżeli oskarżony złożył już wyjaśnienia w sprawie, opuścił salę rozpraw bez zezwolenia przewodniczącego składu orzekającego, a sąd nie uznał jego obecności w dalszym toku postępowania za niezbędną.

Nie został jednak ustawowo rozstrzygnięty problem - do jakich sytuacji procesowych ma zastosowanie art. 323 kpk w aspekcie zasady ciągłości rozprawy. Trudności interpretacyjne pojawiają...