Pratkowiecki Paweł, Glosa do uchwały SN z dnia 17 marca 2000 r., I KZP 2/00

Stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w tezie glosowanej uchwały zasługuje na aprobatę. Wątpliwości budzi natomiast część argumentów zawartych w uzasadnieniu tego orzeczenia. Dokonując wykładni art. 342 § 2 kpk pamiętać bowiem należy o generalnej regule interpretacji, w myśl której dane wyrażenie (w omawianym wypadku chodzi o określenie „obowiązki”) w całym systemie prawa karnego, zarówno materialnego jak i procesowego, rozumiane być musi jednakowo, chyba że ustawodawca w sposób wyraźny postanowi inaczej.

Mając to na względzie, stwierdzić należy, że w polskim prawie karnym określenie „obowiązki”zarezerwowano wyłącznie dla instytucji materialnoprawnej o charakterze probacyjnym, uregulowanej w rozdziale VIII kodeksu karnego i nie obejmującej swym zakresem środków karnych wymienionych w art. 39 kk. Dla przykładu, art. 67 § 3 kk czyni rozróżnienie między środkami karnymi a obowiązkami, zaliczając do tych ostatnich jedynie zobowiązanie do naprawienia szkody (jest to coś zupełnie innego niż...